1987 seçimlerinin tekrarını yaşadık.

Ülkede enflasyon %90’lara dayanmıştı. Millet büyük bir geçim sıkıntısı çekiyordu.

Anavatan Partisi kendi başına iktidardı. Özal, ülkeyi bir nevi diktatör gibi yönetiyor, yanındaki siyasi aktörlerin sözü, ailesinin sözü kadar geçmiyordu.

Ahmet Özal’ın arkadaşlarından oluşan Özal’ın prensleri, Semra Özal’ın etrafında sermayenin ve bürokrasinin eşlerinden oluşan papatyalar, sadece alışveriş yapmak için özel uçaklarla Avrupa seyahatleri...

Rahmetli Süleyman Demirel’in dediği gibi; “Boş tencerenin yıkamayacağı iktidar yoktur.”

Solun temsilcisi Sosyal Halkçı Parti (SHP)’nin Genel Başkanı Erdal İnönü, İskandinav ülkeleri siyasi liderleri gibi tevazu sahibi ve alçak gönüllüydü.

Makam aracı kullanmıyor, çok zaman ticari taksiye biniyordu.

1987 yılında yapılan yerel seçimlerde Anavatan Partisi hezimete uğramış, birçok yerde belediyeleri kaybetmişti.

SHP büyük bir zafer kazanarak belediyelerin çoğunu kazanmıştı.

İlk 2002 yılından bu yana 22 yıl, Türkiye tarihinde hatta belki de Dünya tarihinde görülmemiş bir şekilde AKP kendi başına aralıksız iktidar olmuş, girdiği tüm seçimleri kazandı.

Kentin kenar mahallelerinden, gecekondulardan çıkan Anadolu çocukları geldikleri yerleri unutmuş, “İtibardan tasarruf olmaz” sözünü kılıf yaparak ülke sermayesini ele geçirmişler, saraylarda yaşamaya başlamışlardı.

Halk, ekonomik krizlerle ezilmiş, açlık sınırı 20 bin TL, yoksulluk sınırı 57 bin TL olmuş, yöneticilerdeki kibir, gurur, baskıcı yönetim, hukuksuzluk, neopolitizim ve sığınmacı sorununa kadar birçok sebep birlikte yaşanınca 31 Mart 2024’te oluşan seçim sonuçları kaçınılmaz oldu.

Açlık sınırı altında gelirle yaşamak zorunda kalan vatandaşta, AKP’nin Ankara Büyükşehir Belediye Başkan Adayı Turgut Altınok’un müthiş serveti,  büyük bir travma yarattı.

AKP’nin saltanat kayığına dönmüş bir çok belediye kaybedildi.

Önceki seçimlerde %25 oyu geçemeyen CHP, %37 oy alarak birinci parti oldu.

14 Mayıs ve 28 Mayıs seçimlerinde öne çıkan milliyetçiler; MHP, İYİ Parti, Zafer Partisi ve Büyük Birlik Partisi olarak %25 oy almışlardı.

31 Mart seçimlerinde MHP %5, İYİ Parti %3.8,  Zafer Partisi %1.7, Büyük Birlik Partisi %0.4 olarak toplamda %10 oy alabildiler, yani geriye kalan %15 oranındaki oyun büyük çoğunluğu CHP‘ye gitti.

Seçim çalışmalarında İYİ Partili ve Zafer Partili seçmenler, CHP adaylarına destek vererek kazanmalarını sağladılar.

Peki CHP’ye giden milliyetçi seçmenler orada kalıcı mı? Yoksa geçici bir süreliğine mi oradalar?

İleriki haftalardaki yazılarımızda bu konuyu irdeleyeceğiz.

Şimdilik kalın sağlıcakla.